Der Heilige Blasius wirkt ein Wunder:

mulier quaedam filium suum morientem, in cuius gutture os piscis transversum erat, ad pedes eius attulit et, ut sanaretur, eum lacrimis postulabat. Sanctus vero Blasius super eum manus imponens oravit, ut puer ille et omnes, qui in eius nomine aliquid peterent, sanitatis beneficium obtinerent, et statim sanatus est.

Eine Frau brachte ihren sterbenden Sohn, in dessen Kehle eine Fischgräte sich verspießt hatte, zu seinen Füßen und bat ihn unter Tränen, dass er geheilt werde. Der Heilige Blasius aber legte ihm seine Hand auf und bat, dass jener Knabe und alle, die in in seinem Namen um etwas bitten, die Gnade der Gesundheit erhalten (erfahren), und er (der Knabe) ist sofort geheilt worden.

Unter Kaiser Decius werden die Christen verfolgt, weil sie sich weigern, den heidnischen Göttern zu opfern:

Imperator Decius Christianos severissime puniebat; pauci odium eius fugerunt. In urbe Epheso^a septem viri pii erant, qui milites Decii effugere cupiebant. Pecuniam secum portantes ex oppido exierunt et in specum¹ confugerunt. Cum esuriebant², unus ex iis in urbem mittebatur, ut cibos emeret.

Aliquando, cum comperirent se a Decio quaeri, deum oraverunt, ut constantiam³ praeberet. Tum curis confecti somno capti sunt. Milites imperatoris cum vidissent eos in specu dormire, aditum muro clauserunt.

Eine weitere Episode aus dem Leben des Hl. Franz von Assisi:

Beatus Franciscus praedicat avibus, auditur ab iis, tanguntur ab ipso nec nisi licentiatae recedunt; hirundines, dum eo praedicante garrirent, ipso imperante protinus conticescunt. Apud Portiunculam iuxta eius cellam cicada in ficu residens frequenter canebat; quam vir Dei manum extendens vocavit dicens: "soror mea cicada, veni ad me." Quae statim oboediens super eius manum adscendit. Cui ille: "canta, mea soror cicada, canta et dominum tuum lauda!"

Finde im Text folgende Stilmittel: Alliteration, Sperrung, Anapher.

Gib das Grundwort zu folgenden Fremd/Lehnwörtern an: predigen, Frequenz, manuell, Residenz.

Richtig oder falsch?

Der Hl. Franz fordert die Grille auf zu schweigen.

Der Hl. Franz fordert die Schwalben auf, zu schweigen.

Der Heilige Franz hat seine Mönchszelle in der Nähe einer Kapelle.

Die Grille setzt sich auf die Schulter des Heiligen.

Die Germanen unter ihrem König Ariovist waren immer wieder nach Gallien eingefallen, bis es zur Schlacht mit den Römern kam:

omnes hostes terga verterunt nec prius fugere destiterunt quam ad flumen Rhenum  pervenerunt. Ibi perpauci aut viribus confisi tranare contenderunt aut lintribus inventis sibi salutem reppererunt.  In his fuit Ariovistus, qui navicula deligata ad ripam profugit; reliquos omnes consecuti equites nostri interfecerunt. Duae fuerunt Ariovisti uxores; utraque in ea fuga periit; duae filiae: harum altera occisa, altera capta est.

Hostes terga vertisse in illo libro de bello Gallico scripto legimus. Vercingetorix, dux Gallorum, Gallis traducendus erat. Vercingetorige Romanis traducto Caesar arma tradi iussit. Omnibus rebus factis pax erat.

https://sewaneecaesaradvent2012.files.wordpress.com/2012/08/gallia03.jpg

Quae Caesar senatoribus scripserit:

Certe Galliam in partes tres divisam esse intellexistis. Quas partes populi incolunt, qui institutis,lingua, legibus inter se differunt. Fortissimi horum omnium Belgae cum Germanis contintenter pugnantes esse dicuntur. Itemque Helvetii, qui Germanos semper finibus suis prohibere conantur, cupidissimi bellli gerendi sunt.

Diluvione facta omne genus mortale praeter duos homines interisse constat. qui solitudine commoti vivere noluisse dicuntur. quare a Iove petiverunt, ut aut alios homines iis mitteret aut eos simili calamitate afficeret. Summus omnium deorum iis imperavit, ut lapides post se iacerent.

Romani multis alienis nationibus superatis multos viros servos in Italiam ducebant, inter quos Spartacus quoque fuisse dicitur. Qui Capuae gladiator factus cum nonnullis servis fugiens parvum exercitum Romanum brevi tempore vicit. Cum magna multitudine sibi adiuncta nonnulla oppia expugnans per  totam Italiam ad Alpes venit, ubi copias Gallorum in copias suas recepit  Quem autem servos cupiditate praedae adductos continere non posse constat.

Hominibus primis a Prometheo ex luto factis Iupiter Vulcano imperavit, ut effigiem mulieris crearet. Cui Minerva animam dedisse dicitur. Quam multis donis ab omnibus deis datis Pandoram nominatam esse constat. Quam ab Epimetheo in matrimonium ductam esse legimus.

Oraculo audito Maxentius Constantinum hostem Romanorum esse putavit. Qui Romam relinquens Tiberim transisse dicitur. Diu abg utroque exercitu pugnatum est. Deo iuvante Constantinum hostem vicisse legimus. Maxentius fugae se mandans in flumen pulsus esse visus est.

Maxentio cum Constantino de pricipatu certante gravissimum bellum civile commissum est. Quorum neuter alterum vincere potuit. Constantino dormienti signum crucis apparuisse dicitur. Proximo die milites hoc signum in scutis notare iussit. Signo in scutis notatis Constantinum Maxentium superavisse constat.

Marcomannis Danuvium transeuntibus (von transire) Marcus Aurelius in terra aliena bellum gerere constituit. His gentibus proelio superatis fortuna imperatorem destituere videbatur. Exercitu Romano ab hostibus incluso Marcus Aurelius nulla spe relicta milites suos his verbis monuisse dicitur: "Christiani a Deo suo auxilium petant. Nam semper Christianos a Deo servatos esse audiebam." Quibus verbis dictis miraculum accidisse constat.

Barbara, virgo magna fide (fides,ei Glaube), semper inter Christianos fuisse dicitur. Quae res patri eius minime placuit. Itaque filiam suam in turrim altam celeriter aedificatam inclusit. Cum autem Barbara a sacerdote clam vocato baptizata esset, pater eam interficere voluit. Quam cum invenire non posset, proconsuli (proconsul,is Statthalter) eam deos Romanos neglegere nuntiavit. A militibus comprehensa in via ramum cerasi inventum secum in carcerem portavisse dicitur. Qui florens Barbarae Christum adesse monstravit.

Cum Ulixes cum sociis ad quandam insulam venirent, ibi navem reliquerunt, ut aquam cibumque quaererent. Viri, qui fortissime per multos annos Troiam oppugnaverant, nesciverunt, cui illa insula esset. Qui ad speluncam pervenientes statim intravisse dicuntur. Non solum aquam, sed etiam caseum (caseus, i Käse) invenerunt, quem rapere in animo habuerunt. Constat autem Graecos subito Polyphemum domum revenientem videntes maximo pavore affectos esse. Ulixes, Athenae deae carissimus, haec fere verba Cyclopi dixisse fertur: "Certe scis nos Graecos esse, Troiam delevisse, iam multa pericula toleravisse. Dominus illius speluncae esse videris. Potesne nos adiuvare?" Polyphemus autem quamquam verba Ulixis audiverat, tamen duos viros sumpsit dicens: "Utinam me speluncam meam intravissetis! NIsi insulam meam mihi a patre, deo maris, datam petivissetis, vivere possetis. Nunc autem vos latrones puto." Tum Ulixes auxilio Minervae deae hunc dolum invenisse dicitur: Sociis imperavit, ut monstro atroci vinum darent. "Quo fugiamus? Si Polyphemum vino dormientem necaremus, speluncam relinquere non possemus. Nam exitum speluncae magno saxo clausum esse videtis. Unum oculum, quem media in fronte habet, trunco ex igne sumpto exuramus!"

LÖSUNG:

Als Odysseus mit den Gefährten auf eine (unbekannte) Insel kam, verließen sie das Schiff, um Wasser und Nahrung zu suchen. Die Männer, die viele Jahre lang Troia sehr tapfer bekämpft hatten, wussten nicht, wem diese Insel gehörte (= wem sie war). Diese, die zu einer Höhle gelangten, sollen sofort eingetreten sein. Sie fanden nicht nur Wasser, sondern auch Käse, den sie vorhatten zu rauben. Es steht aber fest, dass die Griechen, die plötzlich den nach Hause kommenden Polyphem sahen, mit größter Panik erfüllt waren. Odysseus, der Liebling der Göttin Athena, soll ungefähr diese Worte zum Zyklopen gesagt haben: „Du weißt sicher, dass wir Griechen sind, Troia zerstört haben und schon viele Gefahren ausgehalten haben. Kannst du uns helfen? Obwohl er die Worte des Odysseus gehört hatte, vernichtete aber trotzdem zwei Männer und sagte (=sagend): Oh wenn ihr doch meine Höhle nicht betreten hättet! Wenn ihr meine (=vom Vater, dem Meeresgott gegebene Insel) Insel, die mir von meinem Vater, dem Meeresgott gegeben worden war, nicht betreten hättet, könntet ihr leben. Jetzt aber halte ich euch für Räuber.“ Dann soll Odysseus mit Hilfe der Minerva diese List erfunden haben: Er befahl den Gefährten, dem grässlichen Ungeheuer Wein zu geben. „Wohin sollen wir fliehen? Wenn wir den durch den Wein schlafenden Polyphem täten würden, könnten wir die Höhle nicht verlassen. Denn ihr seht, dass der Ausgang der Höhle durch einen Felsen verschlossen ist. Lasset uns (ihm) das eine Auge, das er mitten auf der Stirn hat, mit einem aus dem Feuer genommenen Baumstamm ausbrennen!

Cassandra, filia Priami regis, cum Troiani urbem relinquere in animo haberent, iis hac oratione persuasit, ne ad litus maris currerent neve (=und nicht) equum spectarent: "Utinam ne Achilles Hectorem, fratrem meum, necavisset! Nisi Hector Patroclum interfecisset, iam nunc viveret. Cur Helenam reddamus? Quam omnes Troiani pulcherrimam feminam totius orbis terrarum putant. A deis oremus, ut nobis auxilio venirent! Milites nostri autem summa vi cum hostibus pugnent! Graecos iam abisse et equum in litore Troianis dono dedisse non credo. Qui olim venerant, ut Troiam delerent."

Perseus, cum falce sua caput Medusae abscidisset, in finis Aethiopum venit. Ibi Cepheus quidam illo tempore regnavisse dicitur. A quo Neptunus, maris deus, offensus monstrum saevissimum miserat. Quod cum cottidie e mari veniebat, homines devorabat. Ob hanc causam pavor animos omnium occupaverat. Cepheus igitur oraculum  Apollinis dei consuluit, quid faceret. Postremo a deo iussus est filiamsuam monstro tradere.

Danaen cum Perseo in arca lignea inclusam esse legimus. Quam, cum Iuppiter in insulam quandam perduxisset, piscator invenit. Cum Polydectes, rex illius insulae, multis annis post matrem Persei in matrimonium duxisset, filium eius in alienam terram misit, ut sibi caput Medusae ferret. Quem illam Gorgonem quaesivisse constat. Cum naturam illius loci ignoraret, haec verba dixit: "Utinam ne terram Polydectis reliquissem! Utinam Apollo deus me adiuvaret! Si Medusam invenirem, conspectu illius monstri necarer."

Ulixes in spelunca Cyclopis inclusus sociis suis dixit: "Utinam ne Paris rapuisset! Nisi Helena Troiam portavisset, haec urbs clara deleta non esset. in hanc insulam venimus, ut cibum quaereremus. Nunc Polyphemus nos includit, ut nos necet.  Quo fugiamus? Exitus nobis non est. Si Polyphemum dolo vinceremus, saxum in exitu positum removere non possemus."

Graeci iam ovem necaverant, cum Polyphemus domum venit. Qui magna ira adductus statim duos Graecorum edit et Ulixi dixit: Ne oves meas interfeceritis!  Hospes grati sint! Vos mihi magnam iniuriam intulisse (iniuriam inferre Unrecht zufügen) constat. Vosne necem?" Cum Ulixes verba Cyclopis audivisset, se non nisi dolo speluncam relinquere posse intellexit.

Cum Troia a Graecis deleta esset, Ulixes cum sociis in quandam insulam venit. Qui his fere verbis amicos monuit: "Quid nunc faciamus? In hac spelunca cibum quaeramus! Ne timueritis! Viri Graeci fortes sint!"

Socii ab Ulixe moniti in speluncam intraverant, cum Polyphemus apparuit.

Homerus Ulixem in speluncam Cyclopis cum sociis intravisse scribit. Quem statim duos Graecos necavisse et edisse constat. Multos alios Graecos dolo Ulixis servatos esse notum est.

Cum Troiani ingentem equum in litore relictum viderent, magno gaudio adducti urbem reliquerunt, ut hoc monstrum in urbem traherent. Laocoon autem, cum cives in litus properare audiret, iratus Troianos monuit: "Num hoc donum Graecorum dolo carere putatis? Hic populus atrox olim Troiam naviaverat, ut patriam nostram delerent et omnes Troianos interficerent. Hunc equum ab Ulixe aedificatus est, ut nos falleret. Nolite Graecis credere!"

Apollinem, illum deum potentem, magno amore Cassandrae captum filiae regis magnum donum dedisse constat. Primo puellam amorem verum simulavisse scimus. Cum autem donum accepisset, deo gaudia sperata non praebuisse Homerus scripsit. Scimus dona a deis data reddi non posse. Apollinem autem Casssandram alio modo punivisse legimus.

De Perseo

Cum Perseus cum matre in arca inclusus ad insulam quandam appulisset, piscator eos invenit et servavit. Polydectes, rex illius insulae, cum Danaen et filium eius vidisset, benigne accepit. Cum autem rex matrem in matrimonium ducere vellet, Perseus hanc insulam relinquere constituit. Ad regem adiit: "Rex bone" inquit "nunc mihi tempus est vitam in aliena terra agere. Noli me hic includere!"  Polydectes his verbis adductus adulescenti imperavit, ut sibi caput Medusae referret.

Überetze:

Caesar, cum in oriente bellum gereret, Cleopatram, illam reginam pulcherrimam Aegypti, Alexandriae vidit. Qui maximo amore reginae adductus non solum plurimos dies hic mansit, sed etiam filium nomine Caesarion habuit. Quodam die Cleopatrae dixit: "Peto a te, ut mecum Romam celeriter venias. Omnes senatores Romani pulchritudinem tuam videbunt. A quibus magno honore affeceris, si Aegyptum, regnum tuum, provinciam Romanam faciam. Gloria illius terrae enim tanta est, ut multi Romani iam diu clarissima sepulcra regum spectare velint. Noli Alexandriae manere!"

Setze folgende Formen ins Perfekt und Futurum:

includor, consumebat, aperuerant.

Steigere folgende Ajjektiva/Adverbia:

ingenter, grave, magnifice.

Setze folgende Formen ins Futurum, Plusquamperfekt und Imperfekt:

deligimur, decernunt, potestis, convoco, comprehenduntur.

Steigere folgende Adjektiva/Adverbia: audax, parvus, similiter, dives, firmus.

De bello Troiano

Cum Troiani decimo anno belli Graecos celeriter fugare (fugo 1 vertreiben) non possent, iam de salute urbis desperaverunt. Cum castra incensa Graecorum vidissent, magno gaudio adducti ad litus maris properaverunt, ut equum ligneum ibi relictum spectarent. Laocoon autem, vir prudentissimus Troianorum, civies suos hac oratione monuit: "Nolite Graecis credere! Cum Paris Helenam rapuisset et in patriam nostram portavisset, ille populus stultus iuravit: Helena Spartam reducetur. Iam multi viri fortissimi crudelissime necati sunt. Troia a Graecis certe non relicta est, in hoc equo dolus latet."

Poeta optimus hanc fabulam narrat: Acrisius, pater Danae, nepotes habere noluit, cum oraculum ei dixisset: "A nepote interficieris." Cum  filiam suam in carcere includeret, Iuppiter tamen maximo amore puellae adductus se in imbrem aureum (Goldregen) mutavit et Danaen matrem Persei fecit, quem Acrisius avus necare voluit, cum propter oraculum puerum timeret. Diu nescivit, quid faceret. Denique puerum et matrem, cum celerrime comprehendisset, in arca lignea inclusit. Quam in mare tempestate turbatum coniecit Cum mater maxime terreretur, filius in sinu eius dormivit.

Iam decem annos ante portas Troiae fortissime pugnatum erat. Graeci, qui patriam reliquerant, ut Troiam celeriter delerent, in urbem hostium intrare non poterant. Maximo amore patriae adducti nonnulli milites ab Agamemnone, duce severissimo Graecorum, petiverunt: "Cum iam tot (so viele) viri audacissime necati sint, iam pugnare nolumus. Deos iam saepe orabamus, ut nobis auxilio venirent. Nunc castra incendemus, ut bellum finiatur. Nolite nos navibus prohibere!"

Cum Troiani e moeniis castra incensa Graecorum viderent, magno gaudio adducti urbem relinquere statuerunt. Cum in litus venirent, non solum ingentem equum ligneum viderunt, sed etiam hominem pauperem invenerunt. Qui dixit: "Olim Troiam veneram, ut urbem hostium delerem et Helenam Spartam referrem. Tum autem, cum iam multi Graeci interfecti essent, in patriam redire volui. Cum duces Graecorum hoc audivissent, me necare voluerunt."

Cum Graeci Troiam decem annos frustra oppugnavissent, Agamemnon ab Ulixe petivit, ut dolum inveniret. Qui his verbis Graecos monuit: "Aedificate equum ligneum, ut in urbem hostium inire possimus." Cum Graeci hunc equum aeificavissent, castra incensa reliquentes insulam vicinam petiverunt. Cum Troiani urbem reliquissent, in litore equum conspexerunt. Rex Troianorum civibus imperavit, ut equum in urbem traherent.

Postquam ab Atheniensibus iam multi liberi ad Minotaurum missi sunt, Theseus, filius Minois regis, a patre petivit, ut sibi navem ascendere liceret. Nam Cretam navigare in animo habuit, ut Minotaurum interficeret et ita patriam dolore liberaret. His verbis patrri persuasit: "Rogo te, ut mihi navem des. Dolor civium tantus est, ut illud monstrum vincere debeam."

Paris Helenam, illam pulcherrimam uxorem Menelai, rapuerat. Graeci magno dolore adducti patriam reliquerunt, ut Helenam in patriam reportarent. Agamemnon, qui summum imperium exercitus Graeci habebat, ab omnibus imperatoribus petivit, ut urbem hostium delerent. Qui iam decem annos ante portas Troiae fortissime pugnaverunt, sed Troianos vincere non potuerunt. Quodam die Achilles, atrocissimus omnium Graecorum, Briseidem a se amatam Agamemmnoni tradere debuit.

ut-Sätze!

Iupiter Mercurium tres deas ad Paridem mittere iussit, ut filius Priami iudicaret, quae pulcherrima esset. Omnis dea ab hoc puero petivit, ut eam deligeret. Qui Veneri, quae ei pulcherrimam omnium mulierum promiserat, malum dedit. Denique cum Helena Troiam navigavit, ut eam in matrimonium duceret.

Postquam Iupiter omnes deos praeter Discordiam ad nuptias Pelei invitavit, ea dea irata a porta malum inter deos iecit. Id malum tribus deis magnae discordiae erat. Denique Iupiter Mercurium Venerem, Minerva, Iunonem in montes prope Troiam ducere iussit. Hoc in monte Paris, filius Priami regis, pastor vixit.